-
1 contemptor (-temt-)
contemptor (-temt-) ōris, m [1 contemptus], he who disregards, a contemner, despiser: divōm, V.: superūm, O.: famae, L.: sui, regardless (with prodigus alieni), Ta.: ferri, O.: nostri, O.: lucis animus, careless of life, V.: animus, a disdainful spirit, S. -
2 contemptor
contemptor ( - temt-), ōris, m. [id.], he who puts small value upon or makes light of a thing, a contemner, despiser (freq. after the Aug. per.;II.not in Cic. or Hor.): divum Mezentius,
Verg. A. 7, 648; cf.superūm,
Ov. M. 3, 514:magni Olympi cum dis,
id. ib. 13, 761: religionum, * Suet. Ner. 56:gratiae, divitiarum (Cato),
Liv. 39, 40, 10:famae,
id. 44, 22, 7:suae infamiae,
Tac. A. 6, 38:opum,
id. H. 4, 5; cf.sui (opp. prodigus alieni),
id. G. 31:Amulius aequi,
Ov. F. 3, 49:ferri, nullo forabilis ictu,
id. M. 12, 170; cf.:vulnerum leones,
Plin. 8, 16, 18, § 46:nostri,
Ov. M. 11, 7; 9, 240: (Cicero) minime sui contemptor, * Quint. 12, 1, 20 (cf. contemno, II.).—Of abstract subjects:lucis animus,
Verg. A. 9, 205; cf.:ambitionis animus,
Plin. Pan. 55, 9; and absol. as adj.: cui inerat contemptor animus et superbia, a proud, disdainful spirit, * Sall. J. 64, 1. -
3 contemptrīx (-temt-)
contemptrīx (-temt-) īcis, f [contemptor], she who disregards, a despiser: superūm, O. -
4 contemtor
contemptor ( - temt-), ōris, m. [id.], he who puts small value upon or makes light of a thing, a contemner, despiser (freq. after the Aug. per.;II.not in Cic. or Hor.): divum Mezentius,
Verg. A. 7, 648; cf.superūm,
Ov. M. 3, 514:magni Olympi cum dis,
id. ib. 13, 761: religionum, * Suet. Ner. 56:gratiae, divitiarum (Cato),
Liv. 39, 40, 10:famae,
id. 44, 22, 7:suae infamiae,
Tac. A. 6, 38:opum,
id. H. 4, 5; cf.sui (opp. prodigus alieni),
id. G. 31:Amulius aequi,
Ov. F. 3, 49:ferri, nullo forabilis ictu,
id. M. 12, 170; cf.:vulnerum leones,
Plin. 8, 16, 18, § 46:nostri,
Ov. M. 11, 7; 9, 240: (Cicero) minime sui contemptor, * Quint. 12, 1, 20 (cf. contemno, II.).—Of abstract subjects:lucis animus,
Verg. A. 9, 205; cf.:ambitionis animus,
Plin. Pan. 55, 9; and absol. as adj.: cui inerat contemptor animus et superbia, a proud, disdainful spirit, * Sall. J. 64, 1. -
5 contemptrix
contemptrix ( - temt-), īcis, f. [contemptor], she who puts small value upon a thing, a despiser, contemner (rare; not in Cic.): mea, * Plaut. Bacch. 3, 6, 2: superūm propago, * Ov. M. 1, 161.—II.Of inanimate and abstract subjects:contemptrix frigorum eruca,
Plin. 19, 8, 44, § 154; 37, 4, 15, § 59:fortitudo contemptrix timendorum est,
Sen. Ep. 88, 29:turba periculi,
Sil. 17, 411. -
6 contemtrix
contemptrix ( - temt-), īcis, f. [contemptor], she who puts small value upon a thing, a despiser, contemner (rare; not in Cic.): mea, * Plaut. Bacch. 3, 6, 2: superūm propago, * Ov. M. 1, 161.—II.Of inanimate and abstract subjects:contemptrix frigorum eruca,
Plin. 19, 8, 44, § 154; 37, 4, 15, § 59:fortitudo contemptrix timendorum est,
Sen. Ep. 88, 29:turba periculi,
Sil. 17, 411.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский